หลวงปู่เอี่ยม วัดสะพานสูง
หลวงปู่เอี่ยม วัดสะพานสูง
หลวงปู่เอี่ยม ปฐมนาม ท่านเกิดในสมัยรัชกาลที่ 2 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ท่านเป็นเกจิดังในสมัยนั้น เมื่อปีฉลู พ..ศ. 2359 บุตรนายนาค นางจันทร์ มีพี่น้องร่วมท้องเดียวกัน 4 คน โดยมีท่านเป็นพี่ชายคนโต ที่ ต.บ้านแหลมใหญ่ อ.ปากเกล็ด จ.นนทบุรี เมื่ออายุได้ 22 ปีใน พ.ศ. 2381 ท่านได้อุปสมบทที่วัดบ่อ ต.ปากเกล็ด อ.ปากเกล็อ เป็นวัดที่อยู่ติดกับตลาดในท่าน้ำปากเกล็ด ต่อมาประมาณ 1 เดือนท่านได้ย้ายไปจำพรรษาที่วัดกัลยาณนิมิตร ฝั่งธนบุรี ซึ่งมีพระพิมลธรรมพร เป็นเจ้าอาวาส
หลวงปู่เอี่ยม วัดสะพานสูง
ที่ย้ายมาจากวัดราชบูรณะ เขคตพระนคร หลวงปู่เอี่ยมท่านได้ศึกษาพระธรรมวินัย และปฏิบัติธรรม และได้แปลพระธรรมบทอยู่ที่วัดนี้เป็นเวลา 7 พรรษา แล้วท่านก็ย้ายไปจำพรรษาที่วัดประยูรวงศาวาสอีก 3 พรรษา นายแขก ซึ่งเป็นสมุห์บัญชีวัดได้นิมนหลวงปู่เอี่ยมให้ไปจำพรรษาที่ และได้ศึกษาพระธรรมต่ออีก 5 พรรษา บรรดาญาติโยมจึงพร้อมใจกันให้ท่านกลับภูมิลำเนาเดิมที่คลองแหลมใหญ่ หรือคลองพระอุดมในปัจจุบัน อ.ปากเกล็ด จ.นนทบุรี
และได้มานิมนต์หลวงปุ่เอี่ยมกลับไปที่นั่นและจำพรรษาที่วัดสว่างอารมณ์ หรือวัดสะพานสูงตั้งแต่นั้นมา ชาวบ้านมักจะเรียกวัดสว่างอารมณ์นี้ว่า “วัดสะพานสูง” จึงทำให้วัดมีชื่อ 2 ชื่อ แต่ชื่อวัดสะพานสูงเป็นชื่อที่มีนิมิตที่ดีประการหนึ่ง และอีกประการชาวบ้านก็นิยมเรียกกันอยู่แล้ว จนติดปากจึงได้เปลี่ยนชื่อวัดสว่างอารมณ์มาเป็นวัดสะพานสูงมาจนทุกวันนี้ สมัยที่ท่านหลวงปู่เอี่ยมมาจำพรรษาที่วัดสะดานสูงใหม่ ที่วัดนี้มีพระจำพรรษาอยู่ 2 รูป ท่านได้ย่ายมาอยู่ได้ประมาณ 8 เดือน ก่อนเข้าพรรษาหลวงพิบูลย์สมบัติ บ้านอยู่ปากคลองบางลำพู พระนครได้เดินทางมานิมนต์หลางปู่ และท่านได้ปรารภถึงความยากลำบาก
ในการเรื่องทำวัตรและกิจของสงฆ์ เนื่องจากสถานที่เดิมชำรุดทรุทโทรมมาก จึงต้องการสร้างให้เป็นการถาวรขึ้นมา เพื่อจะได้เจริญรุ่งเรือง หลาวพิบูลย์สมบัติ จึงได้บอกบุญเพื่อเป็นการหาเงินมาสร้างโบสถ์ และถาวรสถานขึ้น หลวงปู่เอี่ยวจึงเริ่มสร้างพระ และตะกรุดเป็นครั้งแรก เพื่อแจกให้เป็นของชำร่วยแต่ผู้มีจิตรศรัทธาบริจาคทรัพย์ในครั้งนั้น ต่อมา พ.ศ. 2431 ท่านได้สร้างศาลาการเปรียญหลังใหม่ และสร้างเจดีย์ 3 ชั้นขึ้นอีกในปีพ.ศ. 2439 ขณะที่ท่านย้ายมาอยู่ที่วัดสะพานสูง ท่านได้ธุดงค์ไปทางประเทศเขมรด้วย
หลางปู่เอี่ยมได้มรณภาพ เมื่อปี พ.ศ. 2439
หลวงปู่เอี่ยม ท่านได้ละสังขารมรณภาพ เมื่อปี พ.ศ. 2439 สิริรวมอายุได้ 80 ปี พรรษาที่ 59
