พระครูประศาสน์สิกขกิจ (พริ้ง อินฺทโชติ)
พระครูประศาสน์สิกขกิจ (พริ้ง อินฺทโชติ)
พระครูประศาสน์สิกขกิจหรือพริ้ง อินทโชติ เกิดวันอาทิตย์ในปี 2413 ตรงกับสมัยของรัชกาลที่ 4 เดิมที่พระครูประศาสน์สิกขกิจเป็นชาวคลองสาน ฝั่งธนบุรี หรือ จังหวัดธนบุรี ในสมัยนั้น ท่านเป็นบุตรของนายเวียนและนางสุ่น เอี่ยมทศ ในตอนเด็กมีความสนใจในพระพุทธศาสนา สุดท้ายจึงตัดสินใจบรรพชาตอนอายุ 7 ปี ที่ วัดราชสิทธารามราชวรวิหาร โดยมีพระมงคลเทพมุนี หรือพระอาจารย์เอี่ยมเป็นพระพี่เลี้ยง และเป็นคนสอนพระธรรมวินัยและฝึกฝนวิปัสสนากรรมฐาน โดยได้ฝึกสอนอย่างเคร่งครัด ต่อมานปี 2433 ท่านได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุ ที่วัดทองนพคุณ
ในปี 2438 ท่านได้ถูกนิมนต์ไปเป็นเจ้าอาวาส ณ วัดบางปะกอก เนื่องจากกิริยาที่ดี มีวัตรปฏิบัติที่งดงาม ได้รับความน่าเชื่อถือและศรัทธาจากพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ จึงส่งผลให้เหล่าทหารเรือนับถือและบูชาท่านมาก จนในปี 2470 เกิดสงครามอินโดจีนขึ้น ขณะนั้นพระครูประศาสน์สิกขกิจได้รับแต่งตั้งเป็นพระอุปัชฌาย์ มีการเล่าขานกันว่าตอนนั้นวัดบางปะกอก เป็นสถานที่หลบภัยชองเหล่าประชาชน ด้วยความสามารถของท่าน ทำให้สิ่งอันตรายไม่สามารถเล็ดรอดเข้ามาได้ ความมานะเพียรและจิตที่มุ่งมั่นทำให้ท่านมีชื่อเสียงด้านวิทยาคม และวิชาการแพทย์ ซึ่งท่านก็ได้ใช้ความสามารถช่วยเหลือชาวบ้านละแวกนั้น
ในช่วงวาระสุดท้ายของชีวิต เกียรติคุณของหลวงพ่อพริ้งยิ่งใหญ่มาก โดยได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็นพระครูสัญญาบัตรชั้นพิเศษ ในราชทินนามในปี 2479 ต่อมาในปี 2490 ท่านก็ได้มรณภาพอย่างสงบ ในท่าที่ให้ศิษย์ประคองลุกขึ้นนั่งแล้วประสานมือในท่าสมาธิ
